Achter de schermen van Radio Noordzee

 

FERRY MAAT

 

Ferry Maat heeft van zijn hobby een vak gemaakt. Na zijn onderwijs-akte piano aan het conservatorium gehaald te hebben, speelde hij achtereenvolgens in allerlei groepjes, werkte als studiomuzikant en was in allerlei gelegenheden disc-jockey.

Moet een disc-jockey verstand hebben van muziek?

Nee, dat niet. Je moet wel platen kunnen kombineren. Ik werk meestal volgens een bepaald schema een top-50 plaat, een verzoekplaat, gouwe ouwe enz. Alles zoveel mogelijk aangepast aan de luisterbehoefte. De laatste tijd worden steeds meer oude platen gedraaid. Die zijn erg populair.

Kan een disc-jockey hits 'maken'?

Soms, maar dat wordt meestal overschat. Ik hecht niet zoveel waarde aan hit-pics. In wezen zijn het de platenmaatschappijen, die bepalen wat populair gaat worden. En die platenmaatschappijen passen zich voortdurend aan aan de smaak van de mensen. Soms halen wij een stuk van een LP en draaien dat regelmatig. Een platenmaatschappij wil dan nog wel eens besluiten om zo'n stuk op single uit te brengen. Dan heb je wat invloed.

Werkt dit vak afstompend ?

Nee, dat niet. Je wordt wel eens platenmoe. Bijvoorbeeld als een plaat een hit is geworden. De mensen reageren vrij langzaam. Tegen de tijd, dat wij een plaat al weken draaien, krijgen de luisteraars pas in de gaten, dat het een goeie plaat is. Grote hits hebben dikwijls een hele lange aanloopperiode.

Krijg je veel brieven ?

Ik krijg er zo'n 30 per dag. Ik geloof, dat de Nederlander nogal zakelijk is ingesteld. Soms krijg ik leuke brieven, vooral uit Engeland. De mensen gaan je dan allerlei dingen schrijven. Gezellige brieven, die hebben mijn voorkeur. Maar meestal gaat het gewoon om een verzoekje of iets dergelijks. Ik heb overigens nauwelijks tijd om op brieven te reageren. Soms, als je een hele waslijst van verzoekjes ontvangt, krijg je de indruk, dat men geen idee heeft wat hier allemaal gebeurd, maar dat hoeft ook niet.

Naar welke muziek luister je zelf graag ?

Als ik 's avonds thuis kom, zet ik het liefst een beetje rustige muziek op : Sergio Mendes, Astrid Gilberto, Burt Bacharach, Collin Bluntstone. Ik zou best een nachtprogramma willen presenteren met fijne luistermuziek.

 

 

JOOST VERHOEVEN

 

Joost Verhoeven is elke dag van 10.00 tot 12.00 uur in de ether. Hij begon bij Noordzee als nieuwslezer en nam na het vertrek van Jan van Veen diens plaats in. Een nieuwslezer zit op het schip en het is interessant om te midden van alle landrotten in Bussum, de mening van Joost Verhoeven over het leven te midden van het ruime sop te vragen.

Je zat steeds periodes van 14 dagen op het schip. Dat betekende één week ochtenddienst en één week middagdienst. Ochtenddienst wil zeggen, dat je om half zes 's ochtends uit je kooi kroop om de banden om zes uur te kunnen starten. Daarna ging je eten en de rest van de tijd verzamelde ik nieuws voor de nieuwsuitzendingen (er staat een telex aan boord), startte banden van andere programma's en luisterde platen af. 's Middags bereidde je het programma van vier uur voor (Driemaster). 's Avonds zat je meestal TV te kijken, je rommelde wat in de studio of deed andere dingen. Er was altijd een leuke sfeer aan boord. Radio Noordzee is vorige jaar flink in de publiciteit geweest en Joost is één van de weinige mensen, die daarover kan meepraten. Ik zat nog maar een paar dagen aan boord toen die bom ontplofte Ik lag te slapen en hoorde een knal. Ik heb toen de radio aangezet en was eigenlijk alweer half van plan weer in te slapen toen ik iemand met een brandblusapparaat zag rennen. Er is geen paniek geweest, maar het was allemaal wel erger dan de mensen, geloof ik, denken.

Joost Verhoeven verzorgde al maanden in het 'geheimzinnige' kamertje van het schip de nieuwsuitzendingen toen plotseling een bekend ochtendblad met zijn 'spionageverhaal' kwam.

Joost Verhoeven : niets klopte er van dat verhaal. Ik kan mij erg kwaad over dat soort dingen maken.

Voel je het als een persoonlijke aanval ?

Joost : als de zender aangevallen wordt, voel ik dat als een persoonlijke aanval, ja.

Joost heeft momenteel een artiestenburo in Haarlem (Traffic) waar hij boekingen verzorgt en plaatopnames regelt, als daarvoor mogelijkheden zijn. Hij zat in zijn diensttijd in Suriname en werkte daar voor Radio Apinti en maakte reportages over Suriname voor de Wereldomroep. Bovendien heeft Joost voor een paar kranten geschreven in Nederland. Met Tony Berk heeft hij gemeen het radio werk, dat hij voor een ziekenomroep deed. Tony deed dit in Amersfoort, Joost werkte voor de Ruaz In Beverwijk.

Hoe ziet Joost de presentatie van zijn programma ?

ik wil een rustig programma maken. Als iemand een boek zit te lezen, moet ie niet gestoord worden door een disc-jockey. Niet de disc-jockey komt op de eerste plaats, maar de plaat. Een programma moet ook afgestemd zijn op de luisteraar. Ik vind het Nederlandse repertoir steeds beter worden : persoonlijk mag ik de Ribi's, André van Duyn en Ciska Peters graag horen. Je maakt deel uit van een industrie en daar houd je rekening mee. Ik zal echter nooit een plaat draaien alleen om een plugger een plezier te doen. Zoiets doe ik alleen als die man met een goeie plaat komt. Thuis draai ik veel Bacharach en James Last. Ik geloof, dat ik zoveel muziek overdag hoor, dat ik mij 's avonds alleen nog maar wil ontspannen.

Wat betekent het bij een piraat te werken ?

Je werkt voor een groter publiek. Dat is nu wel bewezen. Je presentatie kan wat losser, wat vlotter, Ik geloof, dat er bij de zuilen meer voorschriften zijn. Je kunt ook meer improviseren.

 

 

 

PETER HOLLAND

 

Peter Holland zegt : eigenlijk wil ik geen disc-jockey zijn. Ik wil praten tegen mensen, ervaringen vertellen. Ik zoek kontakt met de luisteraar. Over platen vertel ik bijna nooit iets.

Peter Holland kende Jan van Veen uit diens Veronica tijd. Op een avond toen hij in zijn woonplaats Ter Heide aan Zee thuiskwam van zijn werk, belde Jan van Veen op. Vroeg of Peter zin had om voor Noordzee te komen werken. Er volgde een stemtest en de zaak was rond. Zo verzeilde Peter zonder moeite bij Noordzee na jaren vruchteloos moeite gedaan te hebben om bij Veronica aangenomen te worden.

Peter : het was altijd enorm gezellig bij Veronica, maar hier voel ik mij thuis. Ook voor Peter geldt, dat zijn hobby zijn beroep is geworden. Maar zijn benadering is wat anders dan bij de doorsnee disc-jockey. Peter zegt : dingen over platen vertellen, doe ik niet veel, net als introotjes timen en meer van die stokpaardjes van elke disc-jockey.

Ik zoek het meer in een persoonlijke benadering. Stel, dat iemand een avond is doorgezakt. Als ik dan over de radio zeg : lekker doorgezakt gisteren, vindt zo iemand dat tof. Iedere luisteraar moet denken : hij heeft het tegen mij. Het gekke is ook, dat uit mijn post blijkt, dat de mensen zich persoonlijk aangesproken voelen. Ik krijg tekeningen en komplete werkstukken toegestuurd. Een disc-jockey heeft een sociale functie, geloof ik.

Hij is meer dan een entertainer. Bedenk, dat het ochtendpubliek het moeilijkste publiek is. Peter Holland vindt zichzelf geen uitgesproken 'popfiguur', draait graag Nederlands werk (ik houd vooral van Herman van Veen, Liselore Gerritsen, cabaret in het algemeen zou je kunnen zeggen) en voor de rest het middle of the road genre (middle of the road muziek zou je kunnen vertalen met 'lichte muze').

Denkt Peter veel over zijn werk na ?

Dag en nacht. Je blijft altijd met dit werk bezig. Ik werk het liefst gewoon samen met Ferry de Groot (technicus), die mij erg helpt met allerlei dingen. Ik houd er niet zo van, dat er allerlei mensen om je heen lopen, dan ga ik me verspreken. Bij de drive-ins vind ik het ook wel moeilijk om je elke keer weer waar te maken, maar als ik eenmaal los ben, gaat het wel. Ik ben niet iemand om een toer te bouwen, ik wil vooral eerlijk blijven in mijn presentatie. Verder geloof ik, dat het beroep van discjockey geen ander beroep is dan bijvoorbeeld stratenmaker of buschauffeur. Ik ben net zo gewoon als ieder ander. Niet dat ik het erg zou vinden om ooit op straat herkend te worden als Peter Holland. Ik wil alleen niet in een bepaalde rol gedwongen worden. Wat ik in de toekomst wil gaan doen? Dat weet ik niet. Ik ben veel te jong om mij daar zorgen over te maken.

 

TONY BERK

 

Tony Berk heeft dertien ambachten uitgeoefend, waarvan er twaalf niet erg suksesvol uitpakten. Het dertiende ambacht is dat van discjockey en daar blijkt hij in het geheel geen moeite mee te hebben. Om je een summier inzicht te geven in Tony's wandel : hij schreef een hit, maar viste toen de buit verdeeld werd tamelijk achter het net (meer wil hij er niet over loslaten : 'die zaak is inmiddels geregeld'), hij nam als zanger een plaat op bij Telgram (Whiskey Puur) en dat werd geen hit ('Ik zong gewoon niet goed, zegt Tony nu, eerlijk), hij acteerde in een gesubsidieerd filmpje waarin sex een niet onbelangrijke rol speelde, hij speelde eens voor disc-jockey in het programma Twien (weet je nog wel oudje) en deed dat aanvankelijk zo goed, dat allerlei mensen begonnen te mompelen, dat er in Hilversum heel toevallig plaats was voor een disc-jockey en daar werd Tony zo nerveus van, dat hij tot op de bodem van een reeks glazen keek en zo loslippig werd, dat er geen plaats meer in Hilversum was na afloop. Tony organiseerde ook nog mode-shows, deed promotie voor merken, die bekendheid zochten en viel van de ene teleurstelling in de andere. Het is allemaal niet zo snel gegaan als ik gehoopt had, zegt hij nu grijnzend. Bij Radio Noordzee begon hij als invaller en dat deed hij zo goed, dat toen Joost de Draaier het kalmer aan wilde gaan doen, hij diens programma's toegeworpen kreeg. Dat is enerzijds prachtig, zegt Tony, anderzijds sta je wel behoorlijk voor het blok. Joost is nu ook weer niet zomaar iemand. Tony is blij met het sukses, dat hem nu ten deel valt : populariteit is in zoverre belangrijk, dat het je in staat stelt om andere dingen te kunnen opzetten. Zoals het plaatje, dat hij gaat maken met Peter Koelewijn en waarvan hij veel verwacht.

Krijgt Tony Berk veel post ?

 Kijk, die hele idolen tijd is voorbij. Je zou kunnen zeggen : als je om post vraagt, krijg je het ook. Het variëert gewoon. Ik heb eens een liefdesbrief kompetitie gehouden. Daar kwam behoorlijk wat uit.

Doet Tony Berk graag drive-ins ?

Drive-ins zijn een feest. Echt waar. Je krijgt bovendien een hoop ervaring met het publiek. Je moet je steeds weer waarmaken. Je maakt overigens wel het één en ander mee. Ik was eens met Brian McKenzie in Aartrijke in België. Komt er een knaap naar me toe, die zegt : ga je mee naar mijn stamkroeg ?

Wij mee. Maar die stamkroeg was één of ander achterafje met van dat penose spul en barmeisjes. En wij zagen er nogal opvallend gekleed uit. Zegt die man, die ons meegenomen heeft : Jongens dit zijn een stelletje disc-jockeys van Radio Noordzee. Een paar vrouwen zochten kontakt met ons, dat heb je nu eenmaal. Wij de geintoer maken, lachen en zo. Maar dat lusten die kerels niet. Toen wij na een tijdje opstapten, bleek buiten een vent met een mes te staan. Wij naar de bus rennen. Na een tijdje merkten we, dat er een witte Peugeot achter ons aankwam. Die kerel probeerde ons te snijden, maar dat moet je niet proberen met een bus, zoals wij die hebben. Wij drukten hem dus een paar keer de berm in. Op een gegeven moment zit ie naast ons, wij hadden al een krik in ons hand. Zien wij ineens, dat die vent een pistool in zijn hand heeft. Het was mistig, maar toen zijn wij er toch wel heel snel vandoor gegaan. In Haarlem hebben wij trouwens ook een keer meegemaakt, dat er een kerel in onze auto zat met een revolver.

Moet je hard zijn in dit vak ?

Ja. In ieder geval voor jezelf. Je moet het kunnen opbrengen om met vier uur slaap rustig een dag van zestien uur te maken. Er zijn weken, dat ik 70 à 80 uur maak. Disc-jockey is geen louter plezierbaantje. De tijd, dat een disc-jockey op zijn image kon teren is voorbij.

 

Bron : Muziek Parade Mei 1972

 

Terug naar RNI HOME